«Տղան, ով հույսը իր ձեռքերում էր տանում, կանգնած էր պատի մոտ, ամուր գրկած եփած հավը՝ ինչպես ամենաթանկ իր աշխարհում.

Արարատը ընդամենը յոթ տարեկան էր, բայց արդեն կյանքը ստիպել էր իրեն զգալ… ավելի ծերացած, ավելի հոգնած, քան իր տարիքը ցույց էր տալիս։ Շապիկն ու շորտերը խեղճ էին, բայց աչքերը՝ այդ փոքրիկ, հոգնած աչքերը, կրում էին այնպիսի տխրություն, որը չպետք է որ ունենար որևէ երեխա։ Մայրիկը երկու ամիս առաջ էր մահացել, հայրը հեռացել էր դեռ վաղուց, … Read more